अडगळीतला ब्लॉग

नकळत साऱ्या भावनांचे, ओझे आज का झाले !! काही चेहरे ओळखीचे त्यात, काही अनोळखी का निघाले !! बोलल्या भावना मनाशी तेव्हा, सारे गुपित उघडे का झाले !! क्षणभर सोबती हसवून जाता, आपलेच का रडवून गेले !! शोधले खूप उगाच स्वतःस, अखेर ते शून्य का झाले !! साथ आयुष्भर देणारे त्यास, मधेच का सोडून गेले !! क्षणभर हसून पाहिले असता, मन थोडे शांत का झाले !! अचानक अनोळखी कोणी मग, आठवणी देऊन का गेले !! हा भार पेलवत उगाच मग, मन बोलते का झाले !! भावनांशी खेळ कसला, स्वतःस रडवून का गेले !! उरल्या थोड्या क्षणात आता, मोकळे ते का झाले !! सारा भार मनास देऊन, हलके ते का झाले !! नकळत साऱ्या भावनांचे, ओझे आज का झाले !! ✍️©योगेश खजानदार

शेवट भाग   "आयुष्यभर जगण्यासाठी क्षण न क्षण जळत राहायचं !! कशासाठी ?? अखेर राख होऊन धगधगत राहण्यासाठी ?? परवा हाच सरपंच किती रुबाबात बसला होता !!! आज त्याची राख झाली!! ज्या वाड्यासाठी अट्टाहास केला तो तर मिळाला नाहीच !! भेटलं अखेर काय ?? तर ही समाधानाची छोटीशी जागा !! अखेरचं जळण्यासाठी !! पण हे का आणि कशासाठी ?? काल त्या लोहाराच्या कुटुंबाने आनंद दिला !! आणि क्षणात त्या विधात्याने आज सुधाला आजारी पाडून सार सुख हिरावून घेतलं !! माझ्या आयुष्याची सोबतीन सुधा !! माझी अर्धांगिनी सुधा !! माझी मैत्रीण माझं जीवन म्हणजे सुधा !!! सुधा !!! सुधा !!!"शिवा विचाराच्या सागरातून बाहेर आला आणि तडक खोपटात सुधाकडे गेला. "सुधा !!" "आत्ताच झोपलीये ती !!" सदा शिवाकडे पाहत म्हणाला. शिवा सुधाजवळ बसला. त्याला सदाच्या डोळ्यातही काळजी दिसत होती. "सुधा !! उठ तरी !! मी आहे शिवा !! " सुधाच डोकं मांडीवर घेत शिवा म्हणाला. डोळे अर्धवट उघडत सुधा शिवाकडे पाहू लागली. "तुला काही होणार नाही !! थोडा धीर धर !! आता येतील वैद्यबुवा !! मग बघ ठणठणीत बरी होशील तू !! "  शिवाच्या डोळ...

कथा भाग ४ दत्तू जवळ येऊन बसला. लगबगीने चालत आल्यामुळे त्याला धाप लागली होती. शिवा त्याला तसे पाहून म्हणाला. "अरे !! एवढं काय काम काढलंय दत्तू !! धापा टाकत आलास !! हे बघ काही दुसरं  काम असल तर आत्ताच जमणार नाही बघ !! सरपंचाच काम करतोय !!! नाही केलं तर ओरडलं मला परत !!" " अरे शिवा !! सरपंच !!!" दत्तू आता शांत होत बोलू लागला. "काय?? सरपंचांनी बोलावलंय ??" शिवा मोठ्या आवाजात बोलू लागला. "त्यांना म्हण !! तुमचंच काम करतोय !! झाल की येतो !!!" "अरे जरा शांत बस की !!" दत्तू चिडून म्हणाला. "अरे सरपंच गेले !!! " "काय ??" शिवाला हे ऐकुन काय बोलावं तेच कळेना. "कधी ?? कस काय ??" "अरे हो तर !! आता तिथूनच आलोय !! रात्री झोपला ते उठलाच नाहीं सकाळी !!! बायकोन बघितलं तर काहीच हालचाल करत नव्हता!! वैद्यबुवा आले आणि बघितलं !! तर म्हटले इलाज करून काही उपयोग नाही !! सरपंच गेलेत म्हणून!!" "मायला, वाईट झाल म्हणायचं !!! तू हो पुढं !! मी आलोच मागून !!!" शिवा जागेवरून उठतं म्हणाला. दत्तू आला तसा निघून गेला. शिवा काम...

कथा भाग ३ सदा शिवाच्या मागे मागे चालू लागला. तसेतसे ते कंदील आणखी जवळ येऊ लागले. शिवा आणि सदा थोडे जवळ येताच त्या दिशेने बाईच्या ओरडण्याचा आवाज येऊ लागला. त्या आवाजाने शिवा गोंधळून गेला. "आबा !! बाईंचा आवाज!!"सदा कुतूहलाने म्हणू लागला. धावत शिवा त्या बाजूने गेला. त्याला समोर तीन चार माणसे दिसली. एका बांबूला झोळी करून त्याला दोघांनी धरल होत.  शिवाला काही कळायच्या आत, तिसऱ्या एका समोरच्या माणसाचे मानगूट त्याने धरले. "काय रे !! कोण तुम्ही !! आणि हिकड काय करताय ??" शिवा अगदी अंगावरच आल्यानं ती माणसं थोडी भीत भितच त्याला बोलू लागली. "अरे !! ऐक तरी !! " डोक्यावर टोपी, चांगल्या धाग्याचे कपडे घातलेला तो इसम बोलू लागला. "काय ऐकू !! आणि ह्या झोळीत बाई का ओरडती ??"  शिवा त्या माणसाला खाली पाडत त्याच्या छातीवर बसून विचारू लागला. "अरे बाबा !! ऐक तरी!! मी विठा लोहार ! !! अंजनगाव आहे ना तिथला मी !! माझी बायको पोटुशी आहे !! गावची म्हातारी म्हटली पोरं आडलं आहे म्हणून !! तिला काही जमणार नाही म्हणाली !! "  विठा शिवाला सगळं सांगू लागला. शिवा विठाच्या अंगाव...

कथा भाग २ "आबा !!" हातातून रक्त येतंय तुमच्या !!! " कित्येक वेळ तिथंच बसून राहिलेला सदा पुन्हा खोपट्याकडे आला होता. शिवाच्या हाताला जखम बघत तो म्हणत होता. "काही नाही होत सदा!! होईल बरी दोन तीन दिवसात !!! " शिवा अगदी काहीच न घडल्या सारखं म्हणाला. "पण आबा !! हे असपण असतं हे माहीतच नव्हतं मला !! " "म्हटलं होत ना बाळा !! मेलेल्या भुतापेक्षा जिवंत भूत लई बेकार म्हणून !! " "खरंय आबा !! " या सगळ्या गोष्टीत रात्र कशी सरली कळलंच नाही. शिवा पहाटे निर्धास्त झोपी गेला. सदा तांबड फुटताच शाळेत जायला निघाला. सुधा त्याला आवरायला मदत करत होती.तेवढ्यात दत्तू तिथे आला. "शिवा !! "दत्तू बाहेरूनच हाका मारू लागला. "झोपलेत अजुन !! " सुधा बाहेर येत म्हणाली. "दिस डोक्यावर आलाय आणि झोपलाय अजुन !!" "रात्री कोहल्याची टोळीनं झोपू दिलं तर ना !! " सुधा दत्तूला पेल्यात पाणी देत म्हणाली. "म्हणजे ! रात्री कोल्हे आलते काय !! " दत्तू आश्चर्याने म्हणाला. "होय तर !! सारखी इथच घुटमळत होती!!" सुधा आत पाहत म्हणाली...

कथा भाग १   "आगीच्या या लोटात सार का संपून जातं असेल ?आणि उरलेच काही चुकून तर ही गिधाडं तुटून का पडतात त्याचा फडशा पाडायला. पण उरतच काय?? निर्जीव शरीर आणि कोणतीही इच्छा न राहिलेलं एक नाव.तेही काही क्षणात संपून जाण्यास !! बस् !! हेच आहे आयुष्य !! आणि हाच खरा शेवट!! जिथं शांतता आहे !! जिथं लोक भितात यायला !! का तर म्हणे स्मशानात भूत असतात !! ज्यांनी आपल्याच लोकांना जाळलं तीच ही माणसं आता त्याच लोकांना भूत होऊन फिरताना भितात !! पण मग मी ?? मी कोण ?? एक जिवंत भूत ?? की माणूस ?? कोण आहे कोण मी !! या स्मशानाचा राखणदार .!! बस एवढीच काय ती ओळख आहे का माझी ?? नाही !! मी एक माणूस आहे !!! मी जिवंत आहे !! मी शिवा आहे !! " शिवा स्वतःच्या तंद्रीत समोर जळणाऱ्या चीतेस बघत होता. तेवढ्यात गावचा दत्तू पळतच शिवाकडे आला. त्याला हाका मारू लागला. "ये शिवा !! " शिवा मात्र आपल्याच तंद्रीत होता. "ये लेका शिवा !! कुठ हाय लक्ष !! " शिवा अचानक भानावर आला. पुढे दत्तुला पाहून लगबगीने उठला. " का रे दत्तू ?? एवढं धावत का आला ??" "अरे !! श्याम्याची आई गेली!! यायचं लागलेत माग...