प्रेमात पडल ना की असच होतं

प्रेमात पडल ना की असच होतं

आकाशातले चंद्र तारे चांदण्याच होतं
धडधडनार ह्रदय ही दिल होतं
तासन तास वाट पहान झुरन होतं
भान जान म्हणजे आठवणीत रमण होतं
प्रेमात पडल ना की असच होतं

मन म्हणजे प्रेमाच व्यासपीठ होतं
स्वप्न म्हणजे दुसर जगचं होतं
राग म्हणजे आता रुसन होतं
मागे फिरणे आता ओढ लागणं होतं
प्रेमात पडल ना की असच होतं

हसणं सुद्धा स्मितहास्य होतं
बघणं सुद्धा डोळ्यांची खुण होतं
रडणं ही आता अश्रुंची धार होतं
दुख ही आता वेदना होतं
प्रेमात पडल ना की असच होतं

लिहिणं म्हणजे मनमोकळ होतं
मन भरून येणं आता ह्रदय दाटून होतं
चार ओळीही आता चारोळी होतं
मनातलं प्रेम आता कवितेत व्यक्त होतं
प्रेमात पडल ना की असच होतं

मन

तुटलेल्या मनाला आता
दगडाची अभेद्यता असावी
पुन्हा नसावा पाझर त्यास
अश्रूंची ती जाणीव असावी
शब्द आहेत आठवणीतले
त्यास एक वाट असावी
राहुन गेली वचने सारी
मनास ना खंत असावी
धुसर त्या क्षणांमध्ये
अबोल सारी चित्रे असावी
अस्पष्ट त्या प्रेमास आज
नात्याची ओळख असावी
भटकणार्‍या मनास एक
हक्काची जागा असावी
पुन्हा नसावा पाझर त्यास
अश्रूंची ती जाणीव असावी

Featured Post

तत्वनिष्ठ की व्यक्तिनिष्ठ || Marathi Blogger || Marathi Lekh ।।

माझ्या मनाचा नेहमी घोळ होतो, की एखादी व्यक्ती तत्वनिष्ठ असावी की व्यक्तिनिष्ठ. पण मग एखादी व्यक्ती कोणत्याच तत्वाला मानत नसेल तर त्याला काय ...