गुरु

असत्य से सत्य तक
पाप से पुण्य तक
राह जो दिखायें
वह गुरु कहलाये

स्वार्थ से निस्वार्थ तक
गर्व से नम्रता तक
शिष्य जो बनाये
वह गुरु कहलाये

गलत से सही तक
अधर्म से धर्म तक
बेहतर समाज बनाये
वह गुरु कहलाये
- योगेश खजानदार

आझादी

ये हवा चल मेरे साथ
मुझको खुद में मिला दे
तोडकर सरहदों को
सारी दुनिया घुमा दे

ये रंग जो बेरंग हो
मुझको वो रंग दे
बाट सके ना कोई
वेसे रंग में मिला दे

ये पंछी सुन ये बात
वो चैन मुझे दिला दे
उड जाऊ वो आसमां
वैसी आझादी दिला दे
- योगेश खजानदार

एकांत

हवी होती साथ
पण सोबती कोण
वाट पाहुनी
शेवटी एकांत

डोळ्यात अश्रु
का केला हट्ट
मनी प्रश्न
शेवटी एकांत

सोबती आज
आठवणींचे गीत
मन आज गाते
शेवटी एकांत
- योगेश खजानदार

पुन्हा प्रेम

भिती वाटते आज
पुन्हा प्रेम करायला
मोडलेले ह्रदय
परत जोडायला
नको येऊस पुन्हा
मझ सावरायला
न राहीले हे मन
आता प्रेम करायला
आहे मीच एकटा
स्वतः सावरायला
तुझी आठवण मझ
आहे साथ द्यायला

भिती वाटते आज
पुन्हा प्रेम करायला..
- योगेश खजानदार

राख

सांभाळला तो पैसा
न जपली ती नाती
स्वार्थ आणि अहंकार
ठणकावून बोलती
निकामी तो पैसा
शब्द हेच सोबती
आपुलेच सर्व
पैशावरी मोजती
ती शेवटची घटका
मझ आस न कोणती
राख या शरीराची
शेवट रिकामेच हाती
का केला हट्ट
जीवन हे खर्ची
राखेवरी आपुले
पैशासाठी भांडती
- योगेश खजानदार

तन्हाई

क्या गुनाह था
सजा इतनी पाईं
तु पास होके भी
कैसी ये तनहाई

थम गई सासें
बंद है ये ऑंखें
नाम लेते लफ्ज
खामोशी क्यु है छाई

यांदे तेरी सताएगी
अकेले मे रुलायेगी
प्यार की ऐ आग
जितेजी जलायें गी
- योगेश खजानदार

काजळ

आठवणींचा दिवा
मनात पेटता जणु
प्रेमाच्या या घरात
प्रकाश चहूकडे

भिंतीवरी सावली
चित्र जणु चालती
पाहता मी एकटी
डोळे ओलावले

झुळूक ती मंद
घर माझे अंधारुन
दिवा हा विझवून
काजळ जणु साचले
-योगेश खजानदार

सावली

आठवणींची सावली
प्रेम जणु मावळती
दूरवर पसरावी
चित्र अंधुक

लांबता ही सोबती
दुर का ही चालती
का मझ तु सोडती
विरह नकळत

सावली ही बोलती
थांबना तु मझ सखी
एकरुप मी तुझीच
अंधारल्या मिठीत
-योगेश खजानदार