अडगळीतला ब्लॉग

पद्मविभूषण १. श्रीमती प्रभा अत्रे, कला , महाराष्ट्र २. श्री. राधेश्याम खेमका, साहित्य आणि शिक्षा, उत्तर प्रदेश ३. जनरल बिपीन रावत, सिव्हिल सर्व्हिस , उत्तराखंड (मरणोत्तर) ४. श्री. कल्याण सिंघ, पब्लिक अफेअर्स, उत्तर प्रदेश ( मरणोत्तर) पद्मभूषण  १. श्री. घुलाम नबी आझाद, पब्लिक अफेअर्स , जम्मू आणि काश्मीर २. श्री. व्हिक्टर बॅनर्जी, कला , पश्चिम बंगाल ३. श्रीमती गुर्मीत बावा, कला, पंजाब (मरणोत्तर ) ४. श्री. बुद्धदेब भट्टाचार्य, पब्लिक अफेअर्स, पश्चिम बंगाल ५. श्री. नटराजन चंद्रशेकरण, व्यापार आणि उद्योग, महाराष्ट्र ६. श्री कृष्ण एल्ला आणि श्रीमती सुचित्रा एल्ला(मिळून) , व्यापार आणि उद्योग, तेलंगणा ७. श्रीमती. मधुर जाफरी, अन्य - पाककला, युनायटेड स्टेट्स ऑफ अमेरीका ८. श्री. देवेंद्र झझारिया, खेळ , राजस्थान ९. श्री. राशिद खान, कला, उत्तर प्रदेश १०. श्री. राजीव महर्षि, सिव्हिल सर्व्हिस, राजस्थान ११. श्री. सत्या नारायण नाडेला, व्यापार आणि उद्योग, युनायटेड स्टेट्स ऑफ अमेरीका १२. श्री. सुंदर राजन पिचाई, व्यापार आणि उद्योग, युनायटेड स्टेट्स ऑफ अमेरीका १३. श्री. सायरस पूनावाला, व्यापार आणि उद्यो...

भाग १० कित्येक वेळ शीतल आणि समीर बोलत बसले. त्रिशाने शीतलला ओळखलं नाही याचं दुःख वाटत होत. ती पुन्हा पुन्हा त्रिशाकडे जाण्याचा हट्ट करत होती. पण समीर तिला थांबवत होता. तेवढ्यात आई त्रिशाला घेऊन आली. समोर तिला पाहून शीतल तिच्याकडे उत्सुकतेने पाहू लागली  "मी तुझी आई आहे बाळा !! येना माझ्याकडे !! " शीतल आपले डोळे पुसत म्हणाली.  "जा बाळा !! आपल्या आईकडे जा !! " आई त्रिशाकडे पाहून म्हणाली.  त्रिशाने क्षणभर शीतलकडे पाहिलं ती अलगद तिच्याकडे गेली. शीतलला याचा आनंद झाला. पुन्हा कित्येक वेळ ती तिच्यासोबत खेळत राहिली. मध्येच ती तिला आपल्या मिठीत घेत होती. समीर आणि आई लांबुनच कित्येक वेळ हे पाहत होते. तेवढ्यात समीरच्या बाजूला ठेवलेला फोन वाजला. समीर फोन उचलताच समोरून कोणी स्त्री बोलत होती, "हॅलो !! दीक्षितांचा नंबर आहे ना हा ??" " हो !! आपण ??" "नमस्कार , मी मेघा जोशी बोलते आहे ! शीतल मॅमच्या ऑफिस मधून !!" "ओके !! एक मिनिट हा !! त्यांना देतो मी फोन !!" समीरने फोन बाजूला ठेवला. समोर त्रिशा सोबत खेळत असलेल्या शीतलला त्याने हाक मारली. तिच्या...

भाग ९ शीतल घाईघाईत एअरपोर्टवर येते , लवकरात लवकर कोणती फ्लाईट आहे का यासाठी विचारणा करते. "सॉरी मॅम , पण फ्लाईटला अजून दोन तास तरी लागतील. " "या आधी एकही फ्लाईट नाही का ??" "नाही !!" पुढे काय करावं या विचारात असताना ती बसने प्रवास करण्याचा विचार करते. थोडा जास्त वेळ लागेल पणं हळूहळू मी घराच्या दिशेने पुढे तरी जात राहील या विचाराने शीतल बसने जाण्यासाठी निघते.  " हे सगळं माझ्यामुळे होत आहे. त्रिशाच्या अशा परिस्थितीला मीच जबाबदार आहे , मला पुढे जायचं होत , पंख पसरून आभाळात झेप घ्यायची होती. पण हे सारं काही एकटी मी करू शकते या वेड्या गैरसमजातून मला आज इथे आणून ठेवलं आहे. कशासाठी केला मी हा अट्टाहास , चांगलं घरी राहिले असते , त्रिशाची काळजी घेतली असती , पण नाही !! मला मात्र वेगळंच राहायचं होत. पण मला कधी कळलच नाही की मी अपूर्ण आहे , त्रिशा शिवाय, मी अधुरी आहे समीर शिवाय !! हो मी अधुरी आहे !! समीरला मी नकळत म्हणाले होते की अनाथ मुले सुद्धा जगतात, वाढतात आयुष्य घालवतात, पण आईशिवाय तेही तितकंच अपूर्ण आहे. सगळं काही माझ्यासाठी मी पाहिलं !! पण नशिबाने  माझ्या आ...

भाग ८  शीतल आपल्या प्रेझेंटेशनची तयारी करत होती. इकडे समीर आपल्या ऑफिसमध्ये कामात व्यस्त होता. तेवढ्यात समोर ठेवलेला फोन वाजतो. समीर फोन उचलताच समोर आई बोलत होती. "समीर !!"  आईचा आवाज ऐकताच समीर चकित होऊन बोलू लागला. "आई ??" "हो !! मीच बोलते आहे !! कुठे आहेस तू ? अरे लवकर घरी ये !!" " काय झाल आई ?? आणि एवढी घाबरल्या सारखी बोलतेस तू !! काय झालंय ??" "अरे त्रिशा !!"  " काय झालं त्रिशाला आई !!" " अरे ती बेशुद्ध पडली आहे !!  खेळता खेळता अचानक जागेवर पडली !! मी आणि बाबा शेजारच्या दवाखान्यात जातोय तू तिकडेच ये पटकन !!" "काय ?? कस काय पडली ती बेशुद्ध !!! काय झालंय आई ??" " हे बघ जास्त विचारत बसू नकोस तू ये पटकन !!" आई घाबरल्या स्वरात समीरला बोलत होती. आईचा फोन ठेवताच समीर लगेच आपल्या जागेवरून उठला . त्याला काहीच सुचत नव्हतं. समोर कोणी आहे याचं भानही त्याला राहील नाही.  " अरे समीर !! व्हॉट हॅपन ?? "  समीरचा बॉस अचानक धावत निघालेल्या समीरला विचारतो. "सॉरी बॉस !! मुलगी आजारी आहे !! आय हॅव टू ...

भाग ७ दिवसभराच्या कामानंतर शीतलला कधी एकदा फ्लॅटवर येते आहे अस झालं होत. ती ऑफिसमधून लगबगीने येते. सगळी कामे आवरून पुन्हा उद्याच्या प्रेझेंटेशनची तयार करू लागते. रात्रीच जेवण करण्याची सुद्धा आठवण तिला येत नाही. कामात व्यस्त असतानाच समीरचा फोन येतो, शीतल फोन उचलताच समीर तिला दिवसभर काय झाले ते सांगू लागतो.  "आज दिवस नुसता कामात गेला. घरी येऊन पाहतो तर त्रिशा जणू माझी वाटच पाहत बसली होती. तिला पाहिलं आणि सगळा थकवा कुठच्या कुठे निघून गेला मला कळलं सुद्धा नाही!!" समीर शीतलला अगदी आनंदाने सगळं सांगत होता.  "होका..!! पण माझं सगळं उलटच झालं!! " "का काय झालं ?? काही प्रोब्लेम झाले का ??" "प्रोब्लेम असे काही नाही !! पण आज बॉसनी एक फाईल दिली होती त्यात चुकाच चुका निघाल्या !!! मग थोडा मूड ऑफ झाला !!" "एवढ्याशा कारणाने कोणी मूड ऑफ करून घेत का ?? इट्स ओके !! बॉसच बोलणं एवढं मनाला लावून नाही घ्यायचं !!" " मनाला अस नाहीरे !! पण माझं काम अस कधी चुकत नाही !! सगळी कामे कशी १००% सक्सेसफुल व्हावी असं मला वाटतं !! " " हो पण नेहमीच ते १००% होई...

भाग ६ "ज्या बाळाला या जगात येण्याआधीच मी मारण्याचा प्रयत्न केला त्या बाळाची एवढी ओढ मला का वाटावी. माझ्या छातीला बिलगून ते दूध पिताना माझ्या मनाला एक वेगळंच समाधान मिळत होत. ते मी कधीच कोणाला कळू दिल नाही कदाचित माझ्यातील तो अहंकार तिथे आड येत होता. पण माझ्याच हडामासाने तयार झालेल्या माझ्या त्रिशाला मी अस एकट सोडून यायला नव्हतं पाहिजे असं मला आता राहून राहून वाटतंय. कदाचित यालाच आई म्हणतात हे मला आता कळून चुकलं. पण मग मी आता करू काय ?? सकाळीच उठून पुन्हा घरी जाऊ की समीरलाच इकडे बोलावून घेऊ. काहीच कळत नाही. " शीतल रात्रभर एकटीच विचार करत बसली होती. सकाळ झाली तेव्हा तिला कधी एकदा समीरला फोन लावते अस झाल होत. ती पटकन जागेवरून उठते. सगळं घर आवरू लागते. आणि पटकन समीरला फोन लावते. एवढ्या सकाळी शीतलचा फोन पाहून समीरलाही नवल वाटत. तिचा फोन उचलत तो तिला विचारतो. "शीतल !! एवढ्या सकाळी कॉल केलास !! सगळं ठीक आहेना ??" "हो समीर !! सगळं ठीक आहे !! त्रिशा उठली नाही का झोपेतून अजून ??" "नाही !! नाही उठली अजून !! अक्च्युली ती रात्रभर झोपलीच नाही!! जागीच होती!! थोडा वे...

भाग ५ विमानाच्या वेगाने शीतल सगळं काही मागे सोडून निघाली. पुण्यात आली. सगळं काही नव्याने तिला भेटलं. कंपनीने राहायला फ्लॅट ही दिला. आणि आपल्या जुन्या आठवणी ,नाती सोडून ती या नव्या फ्लॅटमध्ये आली. इथे सगळं काही तिला नव्याने भेटत होत. क्षणात ती या जगात हरवून जाऊ लागली. तिकडे त्रिशा आणि समीर आपल्या छोट्याश्या जगात राहायला लागले. पण दोन्हीकडे एक रिकामी पोकळी होती. ती शीतलला जाणवत होती, पण तरीही त्याकडे दुर्लक्ष करत होती अगदी ठरवून. "का कोणास ठाऊक !! पण राहून राहून मला त्रिशाची ओढ का लागावी हेच मला कधी कळतं नाही. मला आई व्हायचं नव्हतं तरीही मी सगळ्यांच्या आनंदासाठी आई झाले. पुढे इकडे येऊन नोकरी करण्याच्या निर्णयाला सर्वांनी मनात नसतानाही परवानगी दिली. अगदी कोणतीही अडवणूक न करता. मग सर्व काही आज मी जे ठरवलं तसच होत असताना, काहीतरी राहून गेले अस का वाटत आहे. तो त्रिशाचा स्पर्श , तीच निरागस हास्य , ते बोलके डोळे  मला का सारखी तिची आठवण करून देतात. अस वाटत सतत सोबत असावी ती , तिच्या अल्लड प्रेमाला साद घालावी अस का वाटतंय मला ?? " शीतल कित्येक वेळ एकटीच खोलीत बसून विचार करत बसली होती. ...