ती झुळूक उगा सांजवेळी,
मला हरवून जाते !
मावळतीच्या सुर्यासवे,
एक गीत गाते !
त्या परतीच्या पाखरांची,
जणू ओढ पहाते !
ती झुळूक उगा सांजवेळी,
गंध पसरवून जाते !
कधी नभी ,कधी लाटांवर,
मनसोक्त फिरते !
जाता जाता क्षणभर थांबून,
आठवांचा पाऊस देते !
थेंब होऊन पानावरती,
दवबिंदू होऊन जाते !
ती झुळूक उगा सांजवेळी,
आपल्यास जाऊन भेटते !
आज इथे , उद्या तिथे,
क्षणभर न थांबते !
कोण इथे , कोण तिथे,
मनातलं गुपित ओळखते !
अबोल राहिले मी तरी,
सगळं काही ऐकते !
ती झुळूक उगा सांजवेळी,
सोबतीस माझ्या येते !
✍️© योगेश खजानदार
*ALL RIGHTS RESERVED*
टिप्पण्या
टिप्पणी पोस्ट करा
Leave a Reply