अडगळीतला ब्लॉग

नकळत जुन्या पानावरती, भेट तुझी झाली! सुकून गेल्या गुलाबाची, पाकळी एक मिळाली! पुसटश्या त्या सांजवेळी, ओढ तुझी लागली! कवितेतल्या त्या जगात मग, चिंब भिजत राहीली!! कधी शब्दातून, कधी नजरेतून, उगाच बोलत बसली! इथे कधी मग, तिथे असेल बघ, उगाच शोधत फिरली!! मनास कोणता भास असा हा, मलाच विचारू लागली! आठवांच्या या दुनियेत मला तू, सहज घेऊन चालली!! वाट अशी ही एकांताची, साथ तुझी लाभली! जुन्या वहीच्या ओळी मधूनी, नेहमीच मला तू बोलली!! जीर्ण अश्या या पानावरती, तशीच तू राहिली!! तेव्हा, नकळत जुन्या पानावरती, भेट तुझी झाली !! ✍️©योगेश खजानदार *ALL RIGHTS RESERVED*

शेवट भाग "प्रिती तुला माझ्याकडुन घटस्फोट हवाय !! हीच माझ्या प्रेमाची किँमत !! नाही प्रिती हे होणार नाही !! तुला मी माझ्यापासून दूर जावू देणार नाही !! बस्स !! आजपर्यंत खूप ऐकून घेतलं तुझ प्रिती !! दहा वर्ष छळलस मला त्या अनिकेतच्या आठवणीत !! तुला तुझ प्रेम मिळालं !! तू त्याच्याकडे निघून जातेय !! खरतर एका परपुरूषाशी तू माझ्या समोर प्रेमाची कबुली देत आहेस !! आणि मी फक्त बघत बसलो! !! माझ्यावर खोट प्रेम केलंस तू !! नाटक केलंस!! त्या अनिकेतला फसवलस,! नाही प्रिती इतक्या सहज मी तुला माझ्यापासून वेगळं होऊ देणार नाही !! तुला आता माझ्यापासून वेगळं एकच गोष्ट करू शकेल आणि तो म्हणजे मृत्यु !!" सूरज कित्येक विचारात हरवून गेला. त्याच्या मनाने आता विरोध केला. बघता बघता सकाळ झाली. सूरज रात्रभर झोपलाच नाही. त्याच्या डोळ्यात आता वेगळीच चमक दिसू लागली होती. थोड्या वेळाने प्रिती ही जागी झाली. पटापट आवरू लागली. सूरज तिथेच बसून होता. समोर जळती सिगारेट तशीच होती. दोघांमध्ये एकही शब्द संभाषण होत नव्हतं. थोड्या वेळाने सगळं आवरून प्रिती बाहेर जायला निघाली. दरवाजा जवळ जाताच सूरज तिला विचारू लागला. "क...