अडगळीतला ब्लॉग

तुझ्याच या वाटेवरती, तुलाच न भेटावे तुझ्याचसाठी झुरावे मी, आणि तुलाच न कळावे सांगू तरी कसे नी काय, मनास कसे समजवावे राहूनही न राहता मग , नकळत तुला पहावे कोऱ्या कागदावर उगाच मग, तुझ्याचसाठी लिहावे शब्दास त्या ओळख तुझी, पण अनोळखी होऊन जावे बोलेल ती रात्र खूप काही, सारे गुपित लपवून ठेवावे चांदण्यात उगाच फिरुनी तेव्हा, नकळत तुला शोधावे एकांती उगाच लाजून का,तुझेच चित्र काढावे पहावे कित्येक वेळ त्याकडे आणि, स्वतःच मग पुसावे नजरेत या भाव कित्येक, तुलाच न दिसावे दूर तू जाता मग , अलगद मी अश्रू टीपावे कळले हे प्रेम मंद त्या वाऱ्यास, पण तुला न ते बोलावे कळली ती ओढ त्या पावसास, पण तुला न त्याने भिजवावे अधीर त्या वाटेवरती, तुलाच मी पहावे तुझ्याचसाठी श्वास हा सारा,पण तुलाच न कळावे ...!! ✍️© योगेश खजानदार *ALL RIGHTS RESERVED*

फुटलेल्या या पुतळ्याचा आता कसला तू निषेध करतोस ? निर्जीव आणि अबोल माझ्यात महापुरुषास त्या शोधतोस ? राहिले कोणते विचार न इथे कसली आपुलकी दाखवतोस ? अरे लाज थोडी ठेवायची होती जाती धर्मात जेव्हा वाटतोस ? कधी नमस्कार!! कधी हार! उगाच नाटक करतोस !! अरे तुझ्याच स्वार्थासाठी तू माझाच अपमान करतोस !! उरले का रे महापुरुष एवढ्यात त्यांना फक्त माझ्यात तु पाहतोस !! अरे!! माणसा मला पुजण्या परी त्याच्या विचारास का न तू पुजतोस!! नको मला हा एकांत आता जिथे तू कामा पुरता येतोस!! पक्षी बोलतात थोडे फार बाकी एकटाच बोलत असतो!! उगाच नको ते ओझे मोठेपणाचे उगाच मला महापुरुष करतोस!! तुकड्या तुकड्यात विखुरतो जेव्हा मलाच पाया खाली तुडवतोस ..!! अरे !! फुटलेल्या या पुतळ्याचा आता कसला तू निषेध करतोस ???? ✍️©योगेश खजानदार

" बडबड करणारी आई क्षणभर जरी अबोल झाली तरी मुलाला नकोस होत. घरात आल्या आल्या नजरेत नाही दिसली तरी बैचेन होत. आईने आपल्याला चुकून जरी हाक मारुन नाही बोलावलं तरी मन आईला शोधत फिरत आणि या आईरुपी मायेच्या झाडाला अलगद येऊन बिलगत. आई नावाचं हे झाड किती जरी वठल तरी त्याची सावली हवीहवीशी वाटते ,त्या सावलीत बसून एकदा डोक्यावरती फिरलेला तिचा हात जणू मंद वाऱ्याची झुळूक वाटते, आणि त्या मायेच्या कुशीत साऱ्या जगाची किंमत शून्य वाटते. "     अगदी सहज सुचलेल्या काही ओळी आईला वाचून दाखवल्या आणि तिच्या डोळ्यात चटकन पाणी आल. 'मी फक्त तुला प्रेम देत राहिले , पण त्या प्रेमाची सुंदर वाख्या तू केलीस हे पाहून खूप बरं वाटलं !!' अस आई म्हणाली आणि स्वयंपाक घरात निघून गेली. थोड्या वेळाने जेवायला गेलो तेव्हा ताटात माझ्या आवडीच आम्रखंड होत. मी विचारलं, ' आई आज काय विशेष आम्रखंड  केलंस ते??' तर आई म्हणते कशी , ' असच केलं रे !! अगदी सहजच !! ' पण तिच्या गालातल्या त्या स्मितहास्याने मला सगळं काही सांगितलं. तिच्यासाठी लिहिलेल्या त्या चार ओळी तिला इतक्या आवडल्या की तिने त्याबद्दल मला आम्रख...