वाऱ्यास न व्हावा, भार तो कोणता!! दाही दिशा, मार्ग दिसावे !! स्वार होऊन, निघता ते मग!! आभाळ नभी त्या, दाटून यावे !! कधी शुभ्र धवल ते, कापूस दिसता !! उन्ह सावल्यांचे, खेळ व्हावे !! कधी कृष्णवर्ण ते, रंगून येता !! बेफाम होऊनी मग, बरसून जावे !! गर्जून सांगता अन, आकाशात जणू मग !! आवाजही ते, असे घुमावे !! तळपत्या त्या, तलवारी सम !! विजेस त्या, क्षणभर पहावे !! नाते कोणते असे, वृक्षांसवे नकळत की !! आनंदाने ते, बहरून जावे !! हिरवी चादर पांघरूनी, फिरावी धरती !! असे निसर्गाने, नटून यावे !! संसार या जगी , पाण्याविण न काही!! जीवन नाव, त्यास द्यावे !! जपावे जणू असे, मोती जसे !! पैशात न, त्यास मोजावे !! नदी नाल्यातून खळखळून, डोंगरास त्या बोलून !! असेच ते, वाहत जावे !! नकळत मग त्या, वाऱ्यासवे कधी !! आभाळ नभी त्या, दाटून यावे !! ✍️ © योगेश खजानदार
कथा, कविता, लेख, चारोळ्या आणि बरंच काही !!